Cairn Terriër

Geschiedenis:

De cairnterriër komt oorspronkelijk uit Schotland en was daar vermoedelijk een van de eerste terriërs. Hij heeft zijn bijdrage geleverd aan de vorming van de Schotse terriër en de West Highland white terriër. Hij werd vroeger ook kortharige Skyeterriër genoemd, maar in 1910 werd hij door de Kennel Club als zelfstandig ras erkend en kreeg hij de naam cairnterriër. Die naam heeft hij te danken aan de taak van zijn voorouders. Zij werden steenhopen ingestuurd, zogeheten "cairns", om op klein wild te jagen, zoals vossen, dassen, wezels en ratten.

Uiterlijk:

De oren van de cairnterriër zijn klein, spits en staand. Hij heeft een dubbele vacht, een dikke ruwe bovenvacht en een zachte ondervacht. De Cairn komt niet in het wit voor. Hij bereikt een schofthoogte van 28 tot 31 centimeter en een (gemiddeld) gewicht van ongeveer 6 tot 7,5 kilogram. Ook hebben zij een sterke staart, omdat ze vroeger aan hun staartje uit de "cairns" werden getrokken.

Cairnterriërs kunnen 17 jaar en ouder worden.

Karakter:

De cairnterriër laat zich het best omschrijven als een zeer opgewekte, energieke en intelligente hond, die een ruw spelletje niet uit de weg gaat. Als de cairn zijn energie niet in een spel met een balletje, met touwtrekken of een fikse wandeling kwijt kan, kan hij vervelend worden en bijvoorbeeld speeltjes onder een bank of een kast duwen en vervolgens net zo lang blaffen naar het speeltje tot dat "het baasje" het speeltje weer tevoorschijn haalt.

Naast het feit dat de cairn goed tegen een stootje kan en veel energie heeft, is een (goed opgevoede) cairnterriër zeer opgewekt en vriendelijk. Dit maakt hem tot een goede gezinshond die het best tot zijn recht komt in een huis met een (grote) tuin waarin hij lekker kan rennen. De cairnterriër kan tevens goed overweg met kinderen.