Leonberger

Geschiedenis:

De huidige Leonberger ontstond in de plaats Leonberg in Württemberg door kruising van de Sint-bernard, Newfoundlander en Pyrenese berghond. De wereldoorlogen hebben voor dit ras bijna het einde betekend. Een handvol liefhebbers is er in geslaagd het ras te redden. Ondertussen zijn er wereldwijd verschillende Leonbergerclubs gesticht, die de fokkerij van dit ras in handen nemen. In de kynologie zijn er aanduidingen, dat rond het jaar 1625 de vorstenfamilie Metternich een groep honden had, die veel gelijkenis met de Leonberger vertoonden. Keizerin Elisabeth van Oostenrijk-Hongarije was eigenaresse van zeven Leonbergers.

Uiterlijk:

De oren van de Leonberger zijn ver van achteren aan het hoofd aangezet. Ze zijn hangend en middelgroot. Zijn vacht is zacht tot ruw en lang. Hij komt in de kleuren geel, rood tot roodbruin en zandkleuren voor, telkens met een zwart masker. De Leonberger kan een schofthoogte van 80 cm bereiken.

Opvoeding:

De opvoeding van een Leonberger vraagt wat aandacht, het is belangrijk de hond op jonge leeftijd al bij veel dingen te betrekken en in contact komt en blijft met mensen en andere honden. Als de hond zich betrokken voelt gedraagt het zich trouw en luistert goed. Ook vanwege zijn afmeting heeft dit ras de ruimte nodig, een grote tuin zou ideaal zijn. Buiten zijn territorium is de Leonberger vrij kalm tegen vreemden, in zijn territorium zijn soms honden niet welkom. De Leonberger is een goede waakhond die zijn territorium goed bewaakt. De vacht vraagt weinig verzorging, verliest wel redelijk veel haar.