Greyhound

Kenmerken:

Een greyhound staat tussen de 68 en de 76 centimeter hoog; reuen meten tussen de 71 en de 76 centimeter en teven tussen de 68 en 71 centimeter.

Vacht:

De vacht van de greyhound is glad en kortharig, fijn van structuur, zacht, en ligt vlak tegen het lichaam van de hond aan.

Kleuren:

Greyhounds zijn vaak vaalzwart, blauwig, rood of beige, al dan niet met een witte tekening, vaak in de vorm van een (uitlopende) borstvlek. Minder vaak wordt er een greyhound met gekleurde vlekken aangetroffen. Bij voorkeur heeft een greyhound donkere ogen.

Hoofd, lichaam en houding:

Het hoofd van de greyhound is langgerekt, smal, ietwat plat en eerder spits dan stomp te noemen, zonder naar een van deze twee extremen toe te neigen. De ogen zijn ovaal van vorm en schuin in het hoofd geplaatst. Bij de oren is er sprake van rozenoren: oren die gevouwen worden gedragen. De greyhound draagt zijn oren naar achteren. Het gebit van de greyhound is een zogenaamd schaargebit, het ras heeft een stevige beet. Het lichaam van de greyhound is slank en sterk gespierd, met een ranke hals. De rug is stevig en de hond heeft gespierde dijen en een diepliggende borstkas. De staart is relatief lang en loopt via een lichte boog in een licht omhoog staande punt uit. De voorbenen dienen lang en recht te zijn, de ribben dienen tot achteraan toe goed zichtbaar te zijn en de achterbenen zijn pezig en gespierd. De greyhound dient een trots voorkomen te hebben en heeft een heldere, alerte blik.

Karakter, omgang en gebruik:

De greyhound is bovenal aanhankelijk en is een trouwe metgezel, iets dat in zijn geschiedenis ligt opgesloten. De greyhound is een liefdevolle hond, die een zeer sterke relatie met zijn eigenaar en de eventuele gezinsleden ontwikkelt, derhalve is de greyhound erg gevoelig aangelegd: een lichte stemverheffing brengt de hond al uit zijn element. Zo alert als de hond buiten is, zo rustig is hij in het huis. Een bezoeker zal de aanwezigheid van de greyhound nauwelijks opmerken, een greyhound heeft doorgaans weinig op met vreemden en kenmerkt zich in zijn benadering naar buitenstaanders noch door overmatig enthousiast, noch door agressief gedrag. De greyhound is vriendelijk, doch ietwat afstandelijk naar buitenstaanders. De greyhound kan, afhankelijk van zijn stemming, zeer rustig, of zeer zenuwachtig gedrag vertonen, de hond is erg gevoelig voor invloeden van buitenaf. De vaak humoristische en onverschillige gedragingen van de greyhound, doen sommigen geloven dat deze hond niet bijster intelligent zou zijn; algemeen wordt echter aangenomen dat de greyhound een intelligente hond is, weliswaar niet het beste jongetje van de klas, maar een goede middenmoot. De greyhound is betrouwbaar met kinderen en doorgaans evenzo betrouwbaar in de omgang met ras- en soortgenoten. Als de greyhound in zijn oorspronkelijke taak: de jacht vervult, heeft hij echter weinig oog voor iets anders, allerhande objecten op weg naar zijn doel worden dan over het hoofd gezien: de greyhound weet als geen andere hond dat de kortste weg tussen twee punten, een rechte lijn is en spelende kinderen en afrasteringen van allerhande soorten die op deze lijn opduiken vallen buiten het blikveld van de hond. Als, tijdens de jacht, het instinct van de greyhound de overhand heeft, zijn commando's aan dovemansoren besteed, de greyhound kan dan ook beter aangelijnd worden uitgelaten. Tijdens de jacht wil de greyhound, op een voor hem uitzonderlijke manier, nog wel eens onverwacht temperamentvol uit de hoek komen, een snauw naar een concurrent soortgenoot is dan niet ongewoon. De greyhound doet, naar zijn oorspronkelijke functie en taken, uitstekend dienst als renhond en als jachthond. De greyhound wordt ook gebruikt als showhond en mag zich verheugen op een toenemende mate van waardering jegens hem, als gezinshond.

Geschiedenis:

De bewering dat de greyhound het oudste hondenras is, mag in twijfel worden getrokken; de greyhound wordt aangetroffen op onder meer enkele vroeg-Bijbelse prenten en wordt op andere afbeeldingen in het bijzijn van nomaden aangetroffen. Opvallend is de rol van gezelschapsdier (eerder dan als huisdier), die de hond al in een vroeg stadium vervulde. Op veel vroegere Egyptische afbeeldingen zijn oudere rassen te zien: halfwindhonden die bij de jacht alle zintuigen gebruiken. Deze "faraohonden" werden door de feniciërs verspreid naar landen rond de Middellandse Zee en zijn de voorouders van de Spaanse en Portugese podenco, de Siciliaanse Cirneco dell'Etna en de Maltese Pharaohond. Deze honden vallen niet onder de categorie windhonden maar onder de oertypes.

De greyhound werd in Engeland gefokt, met als taak het op het zicht jagen op klein- en groot wild. Hiernaast werd en wordt de greyhound vaak ingezet als renhond en geroemd om zijn acceleratie en snelheid op met name de korte sprint. In het bochtenwerk en op de langere afstand, moet de greyhound het vaak afleggen tegen één van zijn rasgenoten: de sloughi of de whippet, maar op de korte sprint is de greyhound het onbetwiste nummer één.

De Greyhound als wedstrijdhond:

De hond wordt in veel landen veel gebruikt als wedstrijdhond, het is immers de snelste hond ter wereld. De Greyhound kan binnen 7 sprongen een topsnelheid behalen van circa 70 km per uur.