Ierse Wolfhond

Geschiedenis:

De Ierse wolfshond is een hondenras dat afkomstig is uit Ierland en behoort tot de grootste hondenrassen ter wereld. Het ras is al heel oud, de geschiedenis van het ras gaat terug tot tenminste 1400 v.Chr. Zo is bekend dat de Ierse Wolfshond ook wel voor het vertier van de Londense bevolking werd gebruikt als 'wedstrijdpaardjes', waarbij er door de straten van Londen werd geracet en ze hierbij als 'pony's' werden bereden.

De Ierse wolfshond is van origine een jager 'op zicht' maar heeft zich ontwikkeld tot een echte familiehond. Hij is ook vriendelijk tegen vreemden en niet waaks. Daarbij zijn ze wars van agressie. De Ierse Wolfshond past zich aan het tempo van zijn baas aan. Daarbij is hij niet geschikt voor in een kennel, maar wil midden in het gezin staan. De schofthoogte van een volwassen reu is minimaal 79 centimeter, die van een volwassen teef minimaal 71 centimeter. Het gewicht ligt tussen 50 en 70 kilogram. Tijdens de middeleeuwen lagen deze waarden veel hoger. Sommige exemplaren bereikten zelfs een schofthoogte van 1.50 meter. De Ierse Wolfshond valt in de rasgroep 10 windhonden, Sectie Ruwharige windhonden. De beharing is ruw hard en warrelig. Het is een zeer oud ras. Een Consul uit Rome (390 v. C.) heeft een dankbrief gestuurd aan zijn broer Flavianus, voor het schenken van 7 Irish Hounds. Daaruit blijkt dat, ook toen al, de honden een zeer grote verschijning waren. Deze honden werden gebruikt in de arena van Rome voor gevechten tegen beren en ander groot wild en later als aanvallers tegen vijanden en beschermers voor de edelen in veldslagen. In Ierland werden ze vooral gebruikt als zichtjager voor groot wild zoals reeën.

Hoge status:

De Ierse Wolfshond komt oorspronkelijk uit Ierland, rond het jaar 1400 is deze windhond met een ruwharige vacht gefokt zodat de hond ook bestendig is tegen slecht weer. In die tijd hadden deze honden een hoge status en men kon alleen in het bezit komen door middel van een schenking van familie of vrienden.

Van jachthond tot sporthond:

Vroeger diende de hond als jachthond op o.a. hazen en wolven, tegenwoordig dient de hond als zeer sportieve gezinshond. Ook voor wedstrijdrennen is de Ierse Wolfshond uitermate geschikt.

Opvoeding:

De Ierse Wolfshond laat zich erg makkelijk opvoeden en heeft over het algemeen niet zo veel beweging nodig als andere windhonden. De hond komt over het algemeen rustig en zelfstandig over en laat zich makkelijk opvoeden. De hond vindt het leuk om dagelijks lange afstanden te lopen, daarnaast speelt de hond graag met andere honden. Deze windhond is vanwege zijn beperkte snelheid niet geschikt om mee te doen aan renwedstrijden. Doordat zijn jachtgevoelens wat zijn afgezwakt heeft de hond niet snel de neiging achter wild aan te rennen, het is dus mogelijk om de hond los te laten tijdens het wandelen. Echte waakgevoelens hebben de meeste Ierse Wolfshonden niet, ze zijn altijd vriendelijk naar iedereen. De vacht heeft weinig verzorging nodig en verliest niet veel haar.