Gordon Setter

Geschiedenis:

De Gordon Setter is gefokt met het doel om een goede jachthond op klein wild te ontwikkelen. Water, dichtbegroeide bosjes of andere obstakels mocht geen probleem voor de hond zijn, uiteindelijk is de hond succesvol gefokt en in 1892 officieel erkend als ras. The Kennel Club gaf dit hondenras in 1924 de naam 'Gordon Setter'. Daarvoor waren zij al te vinden in veel andere kennels naast die van de Schot Alexander Gordon, 4e hertog van Gordon (1743-1827). Hoogstwaarschijnlijk waren de meeste setters op Gordon Castle in de tijd van de hertog overigens driekleurig in plaats van puur zwart en geelbruin. In 1842 werd het ras door George Blunt en Daniel Webster geïntroduceerd in de Verenigde Staten, nadat zij twee honden hadden gekocht uit de kennels van de hertog.

Een leuke sportieve familiehond:

De Gordon Setter is naast een uitstekende jachthond een erg leuke sportieve gezinshond. Het is een hond die naast zijn dagelijkse wandelingen graag buiten bezig is met speuren, rennen of spelen met andere honden. Om zijn jachtdrang te beperken is het verstandig om regelmatig te apporteren, de hond wordt er blij van en er ontstaat spelenderwijs een sterke band met de baas. Bij gebrek aan beweging en spelen kan de hond minder gelukkig worden en minder goed gaan luisteren. Naar vreemden mensen in zijn territorium is de hond waaks maar nooit agressief. De Gordon setter is geen moeilijke hond om op te voeden, al kan hij wel wat eigenzinnig zijn, maar met een consequente opvoeding, liefde en geduld valt er veel te bereiken. Wel moet er rekening mee gehouden worden dat de Gordon Setter een energieke hond is.

Vacht:

De vacht van de hond is zwart met een kastanjebruine aftekening; Black and Tan genoemd. De vacht bestaat uit gematigd lang, silky, haar, maar mag nooit krullen. De vacht dient regelmatig geborsteld te worden maar verliest verder niet echt veel haar.