Hovawart

Geschiedenis:

 De Hovawart ontstond in het begin van de 20e eeuw in Duitsland. Kurt Friedrich König en zijn vader Bertram König begonnen in 1922 uit de typische boerenhond, door inkruising met Newfoundlanders, Leonbergers, Duitse herders, Kuvaszs en een Afrikaanse wilde hond, een langharige hond met hangende oren te fokken. In 1937 werd de Hovawart als ras erkend.

 

 Werd ingezet voor:

 Dit ras kan veelzijdig gebruikt worden als waak-, redding- en speurhond. In de meeste gevallen wordt dit ras gebruikt als sportieve gezinshond.

 

 Uiterlijk:

 De Hovawart is een langharige hond met hangende oren. De vachtkleuren beperken zich tot drie hoofdkleuren: blond, zwart-blond (betekent zwart met bruine aftekeningen) en zwart. De verdeling binnen het ras bedraagt 60 % zwart-blond, 30% blond en 10% zwart. Behalve bij een blond/blond kruising kunnen alle kleuren binnen een paring in de pups ontstaan. De schofthoogte van een reu bevindt zich tussen de 63 cm en 70 cm en van een teef tussen 58 cm en 65 cm.

 

 Karakter:

 De Hovawart is een zelfstandige en zelfbewuste hond. Onvoorwaardelijke gehoorzaamheid zoals bij de Duitse herder, zal men bij de Hovawart slechts bij uitzondering terugvinden. Dit is wellicht te verklaren door het feit dat de Hovawart nog tot op hoge leeftijd erg speels is. Daarom is het nodig dat het opvoeden steeds op een motiverende, speelse manier gebeurt, anders zal je alleen maar het omgekeerde effect bereiken. Ook is een Hovawart laat volwassen. Dit maakt het nodig dat er over meerdere jaren met hem/haar getraind wordt. Het ras is ook erg geschikt om mee te sporten. Behendigheid, gehoorzaamheid (al moet je er extra energie in steken), breitensport, noem maar op. Daarnaast beschikt deze hond over een bovengemiddeld goede neus die hem voor speuren heel geschikt maakt. De Hovawart is gekwalificeerd als werkhond. Dit geeft de mogelijkheid om er officiële werkhonden-examens als IPO, SpH en UV mee te doen. Door de beperkte populatie is er geen specifieke Hovawart-werkhondengroep en zal bij een andere werkhondengroep aansluiting moeten worden gezocht. De Hovawart is voor zijn baas en familie ook een zeer lieve hond. Hiervoor gaat hij door het vuur. Soms neemt hij zijn taak daardoor iets te letterlijk. Een Hovawart is ook erftrouw en bewaakt het goed. Door zijn eigenzinnigheid heeft hij de neiging zijn terrein wat groter te maken. Dus vrij waken is niet altijd aan te raden. Achter een hek of aangelijnd is hij echter een geweldige waker.

 

 Opvoeding:

 Omdat de Hovawart zeer slim en zelfstandig kan zijn is het belangrijk dat het baasje op een vriendelijke manier de leiding geeft. Als er niet consequent wordt opgevoed dan bestaat de kans dat dit ras de leiding overneemt en minder goed gaat luisteren. Mits de hond goed is opgevoed is het een zeer trouw ras dat zijn omgeving goed bewaakt. De hond heeft ook naast de dagelijkse wandelingen nog wat extra beweging nodig door bijvoorbeeld training. De vacht heeft weinig verzorging nodig, verhaart niet veel.