Honden
Honden ter adoptieHonden ter dekkingGezochte hondenKennel geregistreerd bij Raad van BeheerKenniscentrum
Alle artikelenRassengidsOndersteuning
Portaal voor ondersteuning & veiligheidReeds 4000 jaar geleden hadden de Assyriërs grote, kort behaarde vechthonden, die men als voorouders van de Duitse dog, de Engelse buldog, de mastiff en de Bordeauxdog mag aanzien. Dat deze honden van de langharige Tibetaanse dog afstammen, die grote gelijkenissen vertoont, kan enkel vermoed worden. De Kelten hebben deze doggen-oerouders naar Engeland en Ierland gebracht.
Duidelijk laat zich de geschiedenis van de Duitse dog vanaf de 16de eeuw tekenen. Toen werden in Engeland sterke, hoogbenige doggen ingevoerd, die uit kruisingen tussen de mastiff en de Ierse wolfshond ontstonden. In het begin van de 17de eeuw werd de fokkerij in Duitsland zelfstandig. Als beren-, everzwijn- en herthond werd hij aan de hof van de vorsten van Duitsland gehouden. Zij waren in staat deze dieren zelfstandig te doden. Voor hun eigen bescherming droegen de doggen 'beschermkledij' die uit dikke doeken was gemaakt. Om de oren te beschermen werden deze meestal kort gecoupeerd.Toen de jachtgewoontes veranderden en drijfjachten stopten, werd de dog een liefhebbersdier. De benaming "Duitse dog" werd voor het eerst in 1878 in Berlijn voorgesteld en in 1888 werd de Deutscher Doggen Club (DDC) gesticht. Op 1 oktober 1893 is de Nederlandse Duitse Doggen Club (NDDC) opgericht, welke daarmee de oudste speciaalclub van Nederland is. Er zijn momenteel 30 Duitse Doggenclubs bekend over de hele wereld.
De Duitse dog is een van de grootste hondenrassen. De lichaamsbouw is krachtig en elegant. Reuen bereiken een schofthoogte van minimaal 80 cm. Hun gewicht ligt tussen de 50 - 80 kg. Ze hebben hoog aangezette, hangende oren.
Geel of geel gestroomd met zwart masker
Blauw en zwart uit blauw
Zwart en wit met zwarte vlekken (harlekijn), mantel, platen en grijstijger
De kleurslagen hierboven worden erkend door de Duitse Doggenclub. Echter de grijstijger wordt tegenwoordig ook erkend, alleen nog niet op tentoonstellingen. Het is daar nog geen officiële kleurslag
Over het algemeen geldt dat Duitse doggen een stabiel karakter hebben, tolerant zijn tegenover kinderen en geschikt zijn om in een gezin te houden. Voorzichtigheid is - net als bij andere honden - altijd geboden. Bijtincidenten kunnen echter grote gevolgen hebben[1] doordat de kaken en hoektanden aanzienlijk groter zijn dan die van een gemiddelde hond. Vanwege hun formaat en kracht verdient de opvoeding, socialisatie en de africhting op een hondenschool extra aandacht. Duitse doggen dienen over voldoende ruimte te beschikken.