Yorkshire Terriër

De Yorkshireterriër is sociaal naar andere honden toe en is trouw aan zijn baasje. Hij is lief, zelfs naar kleine kinderen toe, al kunnen ze ook te dominant worden over de kinderen. Een York zal vaak de baas willen spelen, wat vaak onderschat wordt vanwege zijn geringe grootte en zijn schattige oogjes. Vroeger werd de York gebruikt om op ratten te jagen en dit is nog altijd in hun karakter te herkennen. Vaak zijn ze vrij agressief, zeer snel en niet snel moe. Verder worden ze omschreven als aanhankelijk, moedig, pienter en een goede waker. De Yorkshire-eigenschappen overheersen vaak bij kruisingen. De Yorkshires hebben normaal gesproken de oren in een V-vorm.

Herkomst:

De herkomst van de Yorkshire Terriër gaat terug naar de negentiende eeuw, toen Schotse textielarbeiders hun Terriërs kruisten met de plaatselijke Terriërs in de streek rond Glasgow in het graafschap York. De vermoedelijke voorouders van de York zijn de Clydesdale Terriër en/of de Paisley Terriër, de Schotse Black-and-tan Terriër, de Broke-Haired Terriër (vandaag de dag uitgestorven), de Cairn Terriër en de Maltezer.

In 1886 kreeg de Yorkshire Terriër zijn huidige naam en in 1898 werd voor het eerst de rasstandaard voor de Yorkshire Terriër gepubliceerd.